USA Deel 2: Nevada, Utah, Arizona en New Mexico

Na Los Angeles gaat onze roadtrip, met de ouders van Marielle, verder en verblijven we twee nachten in 'The city that never sleeps': Las Vegas. Ons luxe hotel Tropicana met groot casino, restaurants en zwembaden ligt direct aan de strip. Na even aan het zwembad gelegen te hebben gaan we meteen op pad want we hebben om 6.45pm een afspraak op de strip met de 'Wedding wagoon' bij het 'Welcome to the Las Vegas' sign. Jawel, we gaan nogmaals onze trouwgeloftes aan elkaar afleggen! 

We hadden wel verwacht dat er meer mensen zouden zijn, maar eenmaal aangekomen krieoelde het er van de mensen; pasgetrouwde stellen en toeristen die op de foto willen maar ook stellen die er hun trouwgeloftes afleggen onder het toeziend oog van familie en vrienden. Ook wij leggen hier onze geloftes (opnieuw) af in het bijzijn van Marielle's ouders en de ceremoniemeester en fotograaf van de Wedding Wagoon. Zij kunnen je overal trouwen, met of zonder Elvis (al heeft die van ons helaas geen uitnodiging gekregen). Als je maar genoeg geld hebt, is alles mogelijk in Las Vegas. Na de korte maar mooie ceremonie gaan we een gokje wagen in de vele casino's die Vegas rijk is. Je weet wat ze zeggen, geen geluk in het spel is vaak wel geluk in de liefde. Laten we het erop houden dat we erg gelukkig zijn in de liefde.

De dag erop brengen we een kort bezoekje aan New York, Parijs, Venetië en de Bellagio fonteinen. We kijken onze ogen uit. Een bezoek aan Fremont Street (de oude strip van Las Vegas) is letterlijk en figuurlijk te gek. Niets is eigenlijk te gek in Vegas. Het 'Heart Attack Restaurant' is daar een voorbeeld van. Je krijgt er een operatiehemd aan, kan een hamburger bestellen van 10.000 calorieën of een spuitje 'vet' en als je je bord niet leeg eet krijg je slaag. Buiten staat een hele grote weegschaal want als je meer dan 175 kilo weegt mag je er gratis eten. Onze gezondheid is ons veel waard dus een bezoekje aan het restaurant slaan we over. Geen pak slaag voor ons dus.

De rust in de nationale parken die we anderdaags bezoeken zijn een verademing in vergelijking met Las Vegas. We maken mooie wandelingen in Zion Canyon, Bryce Canyon en de Grand Canyon en genieten van de vele 'breathtaking views'. We testen de banden van onze minivan op een onverharde weg van meer dan 60 km en nemen zoveel mogelijk de 'scenic routes'. We slapen in mooie hotels en eten in gezellige restaurants met Western thema. We worden aangestoken door het western virus want er wordt geshopt bij de 'Boot Barn', waar je Western kleding, hoeden en laarzen kunt kopen, en al snel lopen Tim, Bart en Marielle er met een ware cowboyhoed rond. De dinnershow in Page met verhalen, dans en liederen van echte Navajo indianen heeft veel indruk op ons gemaakt. Zo ook de wandeling door Antelope/slot Canyon in Navajo grondgebied. De combinatie van lichtinval, kleuren en vormen zorgen voor een spectaculair aangezicht en foto's. We hebben hele diverse landschappen gezien, soms in één dag; het ene moment loop je in de warme woestijnachtige Zion Canyon, een paar uur later staan we hoog in de bergen in de sneeuw. We zijn zelfs even naar het 'strand' geweest aan de Colorado Rivier maar voor een frisse duik vonden we het water toch iets te koud.

Onze roadtrip van twee weken is voorbij gevlogen. We hebben erg genoten van het goede gezelschap, mooie bijzondere plekken, de luxe en lekker eten. Bart en Petra hadden alles via een reisbureau geregeld dus we lieten ons telkens weer verrassen, het voelde als een echte vakantie. Na ons afscheid kon het verder reizen en afzien 😉 weer beginnen, deze keer met de Greyhound bus. In vier etappes richting ons verblijf op een ranch in Texas. Het eerste traject duurde zeven uur van Flagstaff in Arizona naar Albuquerque in New Mexico. Amerikanen die we in Zuid-Amerika ontmoet hebben verklaarden ons voor gek toen vertelden met de bus door Amerika te willen reizen. Ze gaven wel aan dat we dan het echte Amerika zouden ervaren. En dat is nu net wat we voor ogen hadden. Er zitten inderdaad bijzondere types in de bus met bijzondere verhalen, maar zijn we dat niet allemaal? We voelden ons veilig, dat is het belangrijkste. Niet zo comfortabel als in de minivan met Bart en Petra maar zeker een unieke belevenis. En hé, we hebben WiFi. What else do you need? 😜

Voordat we met de bus de grens over staken naar Amarillo in Texas, hebben we twee dagen in Albuquerque doorgebracht. Het was erg mooi weer waardoor we voornamelijk veel door de stad gewandeld hebben. Tijdens onze wandelingen kwamen we in het gezellige oude centrum terecht en toen we bij een 'Thrift Shop' (tweedehands winkel) naar binnen stapten, ontmoetten we 'Dan'. Dan bleek in de jaren '70 bij de luchtmacht in Gilze-Rijen gestationeerd te zijn en had daar een aantal Nederlandse vrienden gemaakt. Met het verstrijken van de tijd is hij deze vrienden helaas uit het oog verloren. Hij gaat ons een aantal foto's en namen sturen uit die tijd en wij hebben beloofd dat we gaan kijken wat we voor hem kunnen betekenen. Een bijzondere ontmoeting waaruit blijkt dat de wereld groot is maar ook heel klein kan zijn.

We zijn momenteel een aantal dagen in Dallas, Texas. Zaterdag 11 mei gaan we, wederom met de bus, naar Waco, waar we opgehaald worden door Cheri en Eddie. We mogen een aantal weken op hun ranch verblijven en we zullen onze handen weer eens uit de mouwen moeten steken!

Over onze ervaringen in Texas de volgende keer meer, dus: Stay tuned!