Zuid-Amerika: Chili

5 maart 2019 - Santiago, Chili

Na een lange en vermoeiende vlucht, met overstap op vliegveld Auckland (waar we ongeveer drie maanden daarvoor een nachtje doorgebracht hebben), komen we aan in Santiago, Chili! Het is in Nieuw-Zeeland 16 uur later dan in Santiago en dat zorgt ervoor dat we 'terug in de tijd' gereisd zijn: op vrijdag rond 18.30u vertrokken en op diezelfde dag om 13u in Chili geland.

We laten ons door een veel te dure taxi bij onze Airbnb in het centrum afzetten, maar na zo een lange vlucht en met veel bagage hebben we geen puf een goedkopere optie te regelen. Er blijkt een hittegolf te zijn volgens onze Airbnb verhuurder, 30 graden Celsius, abnormaal hoge temperaturen voor deze tijd van het jaar. Na wat uitgerust te hebben besluiten we de wijk een beetje te verkennen. We lopen langs kleine winkeltjes en eetgelegenheden en komen uiteindelijk in een druk bezocht park terecht. Mensen zijn er aan het picknicken, skateboarden, sporten op fitnessapparaten en tussendoor staan er tentjes waar zwervers (of zullen we ze nomaden noemen?) in slapen. Op de terugweg besluiten we meteen de 'Empanades' uit te proberen waar Chili zo bekend om staat en die je op elke straathoek kunt kopen. 

We merken ook dat we onze vertaalapp hard nodig zullen hebben de komende tijd want er wordt beperkt Engeks gesproken en dat zal nog minder zijn als we verder gaan reizen. Maar met de app  kunnen we ons goed redden en hopelijk spreken we straks 'un poco de Espanol' (een klein beetje Spaans).

De twee dagen in Santiago hebben we vooral geprobeerd om wat belangrijke zaken te regelen (huurauto, internetkaartje, overnachtingen, pot pindakaas voor Marielle etc). Ook onze biologische klok moest opnieuw geprogrammeerd worden zodat we niet ineens midden in de nacht (etenstijd in Nieuw-Zeeland) klaar wakker liggen en zo veel trek hebben dat we besluiten om ons ontbijt maar alvast op te eten en pas tegen zonsopkomst (bedtijd in Nieuw-Zeeland) in slaap vallen.

Nadat we de huurauto opgehaald hebben rijden we naar Valparaiso. Na in Nieuw-Zeeland links gereden te hebben in een automaat, is het weer even wennen om rechts te rijden en te schakelen. Er zijn een aantal dingen die ons opvallen. Zo kun je bijvoorbeeld voor het stoplicht een showtje verwachten, zoals jongleren, of kun je je ramen laten wassen, uiteraard tegen een kleine vergoeding en voordat het stoplicht op groen springt. Op de vluchtstrook langs de snelweg kun je van alles kopen, de verkopers staan met witte vlaggen te zwaaien om je aandacht te trekken.

Na een kort ritje komen we aan bij onze Airbnb in Valparaiso. Erg gastvrije en vriendelijke mensen, met handen en voeten communiceren komen we er wel, en een goed verzorgd ontbijt. Prima kamertje al is de hygiëne en het onderhoud iets anders dan we gewend zijn. Maar voor een kleine prijs per nacht inclusief ontbijt mogen we niet klagen. 

Onze verwachtingen van Valparaiso zijn hoog gespannen: op internet staat dat het de mooiste stad van Chili is en in Santiago hoorden we van meerdere mensen dat het hun favoriete stad is. Deze mening delen wij niet, we vinden het vooral een vervallen en vieze stad. Grappig om te merken hoe persoonlijk dat kan zijn. Omdat de stad tegen een heuvel is gebouwd, heb je veel smalle straatjes met trappetjes en meer dan tien verschillende liftjes. De oudste dateert uit eind 1800. We wagen ons eraan in zo een lift te stappen en gaan op zoek naar kleurrijke Streetart. Niet moeilijk om te vinden want dit is waar Valparaiso om bekend staat.

Na twee nachten Valparaiso rijden we, toch wel een beetje opgelucht, door naar La Serena. Een rit van vier uur waarin we tot onze verbazing zes keer (!) tol moeten betalen, 20 euro in totaal. We komen aan bij een hele fijne en schone Airbnb en besluiten meteen naar het strand te gaan. Een lang en overvol strand met appartementencomplexen. De Costa del sol van Chili, komt meteen in ons op. Soms vergeten we even dat we in Chili zijn en niet in Spanje. Vanuit onze verblijf in La Serena rijden we naar Reserva Nacional Pinguino de Humboldt, eenmooie route door woestijnachtig gebied. We zien heel veel cactussen en ook een paar wilde dieren die iets weg hebben van alpaca's

We komen aan in een klein plaatsje aan zee, Punto Choros, met stoffige onverharde wegen. We kopen een ticket en voor we het weten zitten we in de boot om 'wildlife' te spotten. Het wordt een boottochtje met gratis koude zoute douche (ondanks het zeil dat we zelf vast moeten houden) maar het is het meer dan waard! Bij de eilandengroep aangekomen zien we heel veel pinguïns die blijkbaar van zon houden, zeeleeuwen, pelicanen en andere mooie vogels. Vanuit la Serena maken we ook een uitstapje naar de Elqui vallei met wijngaarden, kleine dorpjes en een groot stuwmeer

We maken iedere avond na het eten een wandeling naar het strand. In Chili zijn heel veel straathonden die soms een stukje met je meelopen. Ze doen niks en zien er over het algemeen gezond uit, wij denken omdat ze te eten en drinken krijgen. Naast straathonden blijken aardbevingen ook aan de orde van de dag in Chili. Elke dag vindt er wel ergens een aardbeving plaats, wij voelden twee nachten achter elkaar een lichte beving in La Serena.

Vanuit La Serena rijden we via El Ruta del desierto (woestijnroute) naar Chañaral. Deze route gaat door de Atacama woestijn, een zeer droog woestijngebied van 970 km die begint vanaf La Serena en helemaal doorloopt tot het noorden van Chili. De Atacama woestijn is de droogste woestijn van onze planeet. Een heel uitgestrekt landschap met zover als je kan kijken alleen maar zand, stenen, heuvels en bergen. Vanuit Chañaral brengen we een bezoek aan National Park 'Pan de Azúcar': mooie stranden grenzend aan de woestijn, visrestaurantjes, veel pelikanen (daar houden wij van) en het lijkt nog niet zo door toeristen ontdekt te zijn.

Na Chañaral rijden we naar de grote stad Antofagasta, waar we een nachtje slapen, om door te rijden naar onze laatste bestemming in Chili, San Pedro de Atacama, voordat we de grens overgaan naar Argentinië. We maken een stop in 'ghosttown' Chacabuco. Chacabuco is één van de vele verlaten dorpen waar men nitraat of salpeter gedolven heeft. In 1973 werd het, ten tijde van het Pinochet regime, een politiek concentratiekamp. Achteraf hoorde we dat het er erg gevaarlijk is vanwege de ca. 100 nog niet gevonden landmijnen (zucht....). 

De weg van Chacabuco naar San Pedro de Atacama vinden we erg indrukwekkend: op de achtergrond zien we de besneeuwde bergtoppen van het Andesgebergte. Ook zien we witte zoutvlaktes in de verte, 'dust devils' (zand wervelwinden) , bliksem en het begint zelfs even te regenen. Een imposant landschap.

San Pedro de Atacama, een plaatsje midden in de woestijn, spreekt ons meteen aan: smalle onverhard straaltjes en gezellig ogende restaurantjes en winkeltjes. Onze 'homestay' ligt net buiten het plaatsje op het Chileense platteland. Als we buiten in de schaduw zitten komen er kuddes schapen, koeien en lama's voorbij. We hebben een prachtig uitzicht op vulkaan Licancabur, die op de grens met Bolivia ligt, en op andere besneeuwde bergtoppen en vulkanen. 

San Pedro de Atacama is echt op het toerisme gericht en dus zijn er veel tours te boeken. Wij kunnen gelukkig met ons eigen vervoer en op ons eigen tempo door de woestijn touren. Dat we de tijd nemen om ergens te komen is belangrijk want met ons kleine witte autootje (die nu niet meer wit is overigens) kunnen we op de zandpaden maar 20-40 km per uur rijden. Vanuit San Pedro de Atacama hebben we een bezoek gebracht aan Moon Valley, Laguna Chaxa en Laguna Cejar:

  • Valle de la luna, oftewel Moon Valley, de naam zegt het al, is een indrukwekkend maanlandschap op aarde. Wel hebben een aantal korte wandelingen naar prachtige uitzichtpunten gemaakt.
  • Laguna Chaxa is een kleurrijk meer middenin de woestijn met drie verschillende soorten flamingo's. Ontzettend mooi om ze in hun natuurlijke leefomgeving te zien.
  • Laguna Cejar; drijven in één van de vele zoutmeren mag niet ontbreken tijdens een bezoek aan de Atacama woestijn dus ook dat hebben we gedaan. Een bijzondere ervaring!

Inmiddels zijn we aangekomen in Argentinië. De route van San Pedro de atacama in Chili naar Salta in Argentinië was is zo ontzettend mooi dat we hebben besloten jullie te trakteren op een afzonderlijk (kort) reisverhaal hierover met vooral veel beeldmateriaal.

Hasta pronto! (tot snel) 

Foto’s

4 Reacties

  1. Harm:
    6 maart 2019
    Empanades? Net zoiets als zapicanca zekers ;-)
    Prachtig land hoor, schitterende foto's en wat een uitzichten.
  2. Jorine:
    7 maart 2019
    Wat een hoop mooie dingen hebben jullie toch weer gezien en weer veel
    nieuwe ervaringen (volgens mij zeg ik dat in elk bericht hahaha) Dapper hoor in dat liftje!! 😂 was het niet eng? Lijkt me heel mooi om zoveel dingen van en in de natuur te zien. Veel plezier weer!!
  3. Martin De jong:
    9 maart 2019
    Ik val ook in herhaling wat een mooi verhaal en mooie foto's.
    Wat zullen jullie genieten.
  4. Antoinette v. Mill:
    8 april 2019
    Ik kijk even terug, vandaar de late reactie, maar wat is de aardbol toch mooi......
    En wat wonen wij dan maar op een klein stukje ervan en weet je eigenlijk niet, dat het om hoek zo bijzonder is:)
    Mooi om dat toch via jullie te zien en jullie genieten dat zie ik ook.
    Blijven doen. Weer heel veel groetjes