Nieuw-Zeeland: Zuidereiland Deel 2

Na Wanaka reden we via Queenstown door naar Glenorchy. Een hele mooie route met in het bijzonder de laatste 45 minuten met mooie uitzichtpunten op Lake Wakatipu. Glenorchy zelf is een heel klein plaatsje met alleen de hoognodige voorzieningen. Het is een goede uitvalsbasis voor wandelingen in een natuurgebied waar verschillende scènes van LOTR en De Hobbit opgenomen zijn. De dag dat we hier aankwamen was het zonnig met weinig wind; dit is overigens meestal het geval (gelukkig maar) op onze reisdagen. We hadden onze tent op een open grasveld opgezet; geen vuiltje aan de lucht. De volgende dag werd het weer onstuimiger; het begon harder te waaien met zo nu en dan flinke windstoten. Jullie voelen hem waarschijnlijk al wel aankomen, iets met hoge bomen/tenten vangen veel wind??!! Tegen rukwinden van rond de 100-130km/uur is onze tent niet bestand; de stokken raakten verbogen en gingen zelfs scheurtjes vertonen. We moeten hier wel een kanttekening bij plaatsen: de tent is wel van Cranenbroek kwaliteit.We besloten de tent vliegensvlug leeg te ruimen en af te breken om ergere schade te voorkomen. Vervolgens hebben we hem op een beschuttere plaats, achter een schutting, opnieuw opgezet. 

De volgende dag was het bar en boos. Toch besloten we de regen te trotseren en een wandeling te maken door het mystieke 'Forest of the Middle Earth'. Toen we 's middags terug op de camping kwamen bleek de stroom in heel Glenorchy uitgevallen te zijn. Door het aanhoudende slechte weer waren er bomen op stroomkabels gevallen met alle gevolgen van dien. Na een extreem koude nacht van circa drie graden Celsius was het in de ochtend zonovergoten; lekker weer om onze spullen in te pakken en onze reis te vervolgen. Zo snel ging dat helaas niet, want door de omgevallen bomen was onze weg terug richting Queenstown versperd. Dan maar een extra bakje koffie met broodje uit (onze geïmproviseerde) oven om dit te compenseren. Toen de weg rond 12 uur vrijgegeven werd zijn we vertrokken richting Milford Sound; er was op dit tijdstip nog steeds geen stroom in Glenorchy. In Queenstown hebben we, onder garantie, nieuwe tentstokken gehaald bij onze iets minder favoriete winkel: "The Warehouse." 

Toen we aankwamen op de camping in Knobs Flat (Zuidwest NZ) en de tent opnieuw op wilden zetten, onder het toeziend oog van een gezellig Nederlands stel die naast ons stonden en onder het genot van een glaasje wijn dat ze ons aanboden, bleek het elastiek van één van de tentstokken al geknapt te zijn. Uiteindelijk hebben we de tent toch op kunnen zetten in 'Fjordland', dat bekend staat om zijn fjorden en sandflies. Over de route van Te Anau naar Milford Sound doe je gemiddeld 2,5 uur. Onze camping lag ongeveer op de helft. 

De volgende dag namen we de tijd voor de route naar Milford sound en stapten we regelmatig uit voor een mooi uitzichtpunt, waterval of korte wandeling. Vanuit Milford Sound kun je verschillende activiteiten boeken zoals bijvoorbeeld een cruise. Wij kozen uiteindelijk voor een zeekayaktour van 10 km. Anderdaags reden we weer heel vroeg naar Milford Sound voor deze kayaktour. Na een lange instructie en heel veel lagen kleding (oa van merinowol tegen onderkoeling), gingen we in een kleine groep het water op. Het was mistig en er viel af en toe een druppeltje regen; maar goede omstandigheden om te Kayakken, de watervallen en fjorden te bewonderen en wildlife te spotten zoals zeeleeuwen. Kayakken in Milford Sound mag alleen onder begeleiding van een gids. Onze gids vertelde interessante dingen over de natuur en verhalen over het Maorische volk. Na de tocht waren we weer een bijzondere ervaring rijker. Als je naar Nieuw Zeeland gaat, mag een bezoek aan Milford Sound eigenlijk niet ontbreken.

Onze initiële planning was om wat langer in deze regio te blijven, maar toen we bij een I-Site (soort VVV-kantoor) kwamen zagen we een brochure van The Catlins ofwel The Catlin Coast liggen. Dit is een kustgebied in het zuiden van het Zuidereiland met mooie stranden en de mogelijkheid om dolfijnen, zeeleeuwen en pinquins te spotten. We besloten nog een paar uur door te rijden naar Curio Bay in The Catlins. Heerlijk als je zo flexibel kunt reizen. 

In Curio Bay hadden we vanuit onze tent een prachtig uitzicht op zee. De volgende dag stond er wederom een straffe wind, maar het was zonnig en we besloten de kust ten westen van de camping te verkennen. Eerst naar Slope Point, het meest zuidelijke puntje van Nieuw-Zeeland. Vervolgens naar de vuurtoren bij Waipapa Point. Toen we bij de vuurtoren stonden, dachten we verderop een groep pinguïns op het strand te zien. Toen we er naar toeliepen bleek het een groep vogels te zijn, maar onderweg vonden we hele mooi Paua schelpen. Deze schelpen vind je veel in souvenirwinkels en worden ook wel in sieraden verwerkt. We bleven verdere zoeken naar schelpen totdat we opkeken richting de duinen; we schrokken ons weergaloos....... Op nog geen twee meter bij ons vandaan lag een hele grote zeeleeuw lekker te chillen in het zonnetje. Een heel bijzondere ervaring om een zeeleeuw van zo dichtbij in zijn natuurlijke omgeving te zien. Nog onder de indruk van deze ervaring reden we terug maar de camping waar een nieuwe verrassing op on wachtte: de tent was ingestort. Wederom een stok gebroken. We dachten even om de handdoek in de ring te gooien voor wat betreft het kamperen. We hadden het in Curio Bay goed naar onze zin en we besloten uiteindelijk om er de twee resterende nachten te blijven. Dus de tent weer leeg geruimd, afgebroken, stokken met plakband provisorisch geplakt en op een iets beschuttere plek de tent opnieuw opgezet. Daarna een poging gedaan om pinguïns en dolfijnen te spotten; helaas zonder resultaat, maar onze dag kon toch al niet meer stuk (de tent helaas wel) door onze ontmoeting met de zeeleeuw. 

Na een dagje aan het strand was het tijd om naar Dunedin (Zuidoost NZ) te rijden waar we ongeveer een week zouden verblijven bij de dochter van Mike en Robyn (waar we de eerste drie weken in Athenree op het Noordereiland geweest zijn) en haar gezin. Onderweg een stop gemaakt bij Nugget Point. Hier loop je via de kliffen naar een vuurtoren met indrukwekkend uitzicht op zee en de 'nuggets': grote rotsen in het water. Van bovenaf konden we tientallen zeeleeuwen spotten al spelend in het water en relaxend op het strand en de rotsen.

In Dunedin maakten we kennis met Amy en Brendan en hun vier kinderen van vier, zes, acht en tien jaar. Al snel draaiden we mee in het gezin: samen avondeten, mee naar de bibliotheek, mee naar surf life saving lessons (hier leren de kinderen vaardigheden om mensen die op zee in nood raken, te redden), naar de markt, Chinees oud & nieuw vieren, bakken en knutselen met de kinderen, een kijkje nemen op hun school etc. In ruil voor ons verblijf hebben we een aantal keer gekookt en meegeholpen in het huishouden. Als Amy en Brendan aan het werk waren en de kinderen naar school, verkenden wel de stad en konden we wat dingen regelen zoals kampeerspullen uitzoeken, overnachtingen boeken en met de kapotte tent weer terug naar The Warehouse waarvoor we uiteindelijk het geld terugkregen. Het was erg zonnig weer dus zijn we vaak naar het strand geweest en Tim heeft drie surflessen genomen. Leuk om van verschillende instructeurs tips te krijgen en vooruitgang te zien. Ons favoriete strand in Dunedin is Sandfly Bay/Beach. Gelukkig zonder sandflies maar wel met mooie hoge duinen en heel veel zeeleeuwen die ook op het strand liggen te chillen en af en en toe naar zee lopen voor een frisse duik en om te eten. Het laatst weekend in Dunedin zijn we naar de 'sheep shearing and woolhandling' wedstrijden in Balclutha geweest. Het was in een kleine sporthal en het leek erop dat wij de enige toeristen waren. Schapen scheren en wol sorteren is een belangrijke activiteit voor de Nieuwzeelanders, zowel voor hun bestaan als sportevenement. In Nieuw-Zeeland wonen ruim vier miljoen mensen, zet dit af tegen de 40 miljoen schapen die allemaal geschoren moeten worden! Voor ons erg bewonderenswaardig om te zien, voor hun de normaalste zaak van de wereld. De wedstrijden die wij gezien hebben gingen om snelheid, behendigheid, kwaliteit en kwantiteit. Check de filmpjes en foto's in de galerij. 

Zeven dagen in Dunedin werden uiteindelijk bijna twee weken en afgelopen maandag namen we, met toch wel wat pijn in ons hart, afscheid van Amy, Brendan en hun fantastische kinderen. On the road again, zonder tent dit keer, naar Twizel. Hier verbleven we een nachtje in een geïnstalleerde caravan op een camping om anderdaags door te rijden naar Mount Cook National Park om de Hooker Valley Track te lopen. 

Deze eenvoudige wandeling van drie uur gaat via drie hangbruggen naar een meer van ijswater, met uitzicht op de gletsjers. Er liggen zelfs nu, hartje zomer, nog grote ijsblokken in het meer. Na een mooie wandeling, op wederom een zonnige dag, zijn we doorgereden naar onze laatste bestemming in Nieuw Zeeland: Christchurch. Na een dagje highlights van de stad zijn we vandaag de koffers aan het inpakken. Ja je leest het goed, het is gedaan met 'alleen handbagage'. Campeerspullen die we hier aangeschaft hebben, nemen we mee naar het volgende werelddeel: Zuid Amerika! Morgen stappen we op het vliegtuig voor een lange vlucht naar Santiago, Chili. Vanuit hier gaan we een rondreis maken door Chili en Argentinië. We kijken ernaar uit en houden jullie uiteraard op de hoogte!